Regulacja wtórna lub "rezerwa wtórna (minutowa)", w skrócie aFRR, służy jako rezerwa w sieci energetycznej, którą można aktywować w krótkim czasie, aby zapewnić stabilność częstotliwości sieci. Jest to konieczne, jeśli nie można utrzymać normalnej częstotliwości 50 Hz w sieci energetycznej.
Regulacja wtórna jest drugorzedną regulacją w ramach automatycznej regulacji częstotliwości i mocy (ARCM) i jest podporządkowana szybkiej regulacji pierwotnej. W przeciwieństwie do tego, wtórna regulacja nie jest koordynowana w całej Europie, ale na szczeblu krajowym lub u odpowiedniego operatora sieci przesyłowej w regionie.
W celu zapewnienia rezerw wtórnych, źródła energii lub magazyny energii elektrycznej muszą mieć możliwość regulacji, tzn. muszą być w stanie zapewnić uzgodnioną w umowie moc regulacyjną na żądanie. W sektorze odnawialnych źródeł energii nadają się do tego celu elektrownie wykorzystujące biogaz i biomasę, ale także elektrownie przepływowe, a w szczególności elektrownie szczytowo-pompowe. Elektrociepłownie i awaryjne agregaty prądotwórcze mogą również bez problemów zagwarantować dyspozycyjność rezerwy wtórnej.
Rezerwa wtórna musi zostać udostępniona przez operatorów systemów przesyłowych w ciągu 5 minut w celu zastąpienia rezerwy pierwotnej w przypadku wahań w sieci. Służy to wyeliminowaniu długotrwałych wahań częstotliwości, a także wymaga dłuższego okresu aktywacji.
Wszyscy uczestniczący dostawcy wtórnej rezerwy są połączeni z dyspozytornią operatora systemu przesyłowego za pomocą automatycznego łącza komunikacyjnego. Za pomocą tego połączenia instalacje wymieniają dane z operatorem systemu przesyłowego, który automatycznie rozdziela żądania skierowane do uczestniczących i dopłacanych dostawców w celu wywołania rezerwy wtórnej. Operator systemu przesyłowego posiada sterownik częstotliwości, który kontroluje stabilność sieci i koordynuje stosowanie regulację częstotliwości i mocy.
Sterownik nie tylko rejestruje kierunek i stopień odchylenia częstotliwości, ale również automatycznie rozdziela wymagania dotyczące rezerw wtórnych pomiędzy poszczególnych dostawców regulacji wtórnej. W zależności od tego, czy odchylenie częstotliwości sieci jest dodatnie czy ujemne, aktywowana jest moc dodatnia (w przypadku odchyleń ujemnych) lub moc ujemna (w przypadku odchyleń dodatnich) regulacji wtórnej (aFRR).
Podobnie jak w przypadku regulacji pierwotnej i trójnej, potencjalni dostawcy rezerwy wtórnej, po przejściu prekwalifikacji są zobowiązani do zawarcia umowy ramowej z danym operatorem systemu przesyłowego. Aby móc uczestniczyć w rynku regulacyjnych usług systemowych, dostawcy muszą zazwyczaj przekroczyć pewien próg mocy; przeważnie od 1 do 5 megawatów mocy zainstalowanej. Szczególnie w przypadku mniejszych i rozproszonych instalacji do produkcji energii elektrycznej, odbiorców i magazynów, zasadne jest połączenie ich w celu utworzenia pewnej puli za pomocą Wirtualnej Elektrowni w ramach zbiorowego świadczenia usług regulacyjnych.
Kolejnym czynnikiem decydującym o udziale w rynku regulacyjnych usług systemowych jest to, że cała oferowana usługa uczestnika może zostać w pełni aktywowana w ciągu pięciu minut. Ponadto, reakcja na żądaną usługę musi być widoczna w ciągu 30 sekund od włączenia zdalnej aktywacji.
Moc regulacji wtórnej, podobnie jak moc regulacji pierwotnej i trójnej, jest ogłaszana do przetargu na aukcji organizowanej przez danego operatora systemu przesyłowego. Właściciele instalacji do produkcji energii elektrycznej, duzi odbiorcy lub magazyny energii elektrycznej mogą uczestniczyć w przetargach na dostawę rezerwy wtórnej po dokonaniu prekwalifikacji swojej instalacji.
Model generowania cen za wytwarzanie i cen za aktywację w odniesieniu do wtórnej rezerwy działa według podobnej zasady w prawie wszystkich krajach europejskich
Operatorzy elastycznych instalacji do wytwarzania, magazynowania lub zużycia energii elektrycznej otrzymują wynagrodzenie za gotowość swoich instalacji do zapewnienia rezerw wtórnych w nagłych przypadkach. Cena za moc jest zatem opłatą za zapewnienie elastycznej mocy w trybie czuwania. Jest ona ustalana w ramach procedury "pay-as-bid". Oznacza to, że każdy dostawca może określić wysokość własnej ceny za wytwarzanie zgodnie z własnymi kosztami jej świadczenia.
Po zakończeniu przetargu operatorzy systemów przesyłowych dokonują uporządkowania wszystkich ofert od najniższej do najwyższej oferty w liście rankingowej „Merit- Order“ (MOL) na podstawie oferowanych cen za wytwarzanie. Następnie w pierwszej kolejności wybierane są najniższe ceny za wytwarzanie, a następnie w grę wchodzą droższe oferty, aż do pokrycia zapotrzebowania.
Gdy tylko zostanie udzielone wsparcie np. dla całej puli mającej świadczyć regulacyjne usługi systemowe lub dla innej instalacji z rankingu „Merit- Order“ za gotowość do świadczenia usługi, wówczas już jedynie oferowane ceny za aktywację decydują o rzeczywistym uruchomieniu instalacji. Podobnie jak ceny za wytwarzanie, są one również ustalane w ramach procedury "pay-as-bid", tak aby każdy dostawca mógł określić własną cenę za aktywację. Oferty dotyczące cen za aktywację są następnie ponownie porządkowane w liście „Merit- Order“ od najniższej do najwyższej oferty i układane począwszy od najniższej ceny w zależności od zapotrzebowania na regulację wtórną. Po aktywacji, oferent otrzymuje cenę za aktywację, którą zaoferował.
Opisana powyżej procedura aukcji typu "pay-as-bid" gwarantuje, że utrzymywanie i udostępnianie regulacji wtórnych pozostaje dla operatora systemu przesyłowego jak najmniej kosztowne, ponieważ tanie instalacje są w pierwszej kolejności uruchamiane na podstawie listy „Merit- Order“. Oznacza to jednak również, że instalacje z najwyższymi cenami za aktywację, które są na końcu w rankingu, są rzadko aktywowane i dlatego często nie są wliczane w koszty uruchamiania regulacyjnych usług systemowych.
Oświadczenie: Next Kraftwerke nie ponosi żadnej odpowiedzialności za kompletność, dokładność i aktualność przedstawionych informacji. Niniejszy artykuł służy wyłącznie celom informacyjnym i nie zastępuje indywidualnej porady prawnej.